Enkosi
Door: Karien
Blijf op de hoogte en volg Karien
25 Augustus 2010 | Zuid-Afrika, Stellenbosch
Enksosi, dank jullie wel voor alle lieve en leuke berichtjes die ik telkens krijg. Leuk dat jullie mijn verhalen zo trouw blijven lezen!
De laatste weken voor het eind van een term zijn altijd druk, en dat is hier niet anders. Afgelopen week ben ik druk bezig geweest met de tweede presentatie voor het vak Health Psychology. Die heb ik inmiddels achter de rug, en de presentatie gisteren ging best goed. Nog even het cijfer afwachten natuurlijk, maar die telt toch maar 10 % mee. Dus nu nog vooral hard aan de slag met het werkstuk van dat vak en van South African Mental Health Context! Maar over ruim een week zit t er allemaal op en heb ik een welverdiende vakantie, wat een heerlijk vooruitzicht!
Maar naast hard studeren, heb ik ook wel tijd voor leuke dingen hoor. Afgelopen week hadden we een date auction (yep, een veiling waarbij je kan bieden op een date met iemand, en het geld was voor Kayamandi), ben ik af en toe heerlijk gaan uit eten (oa bij een Indiaas restaurant en een visrestaurant), zijn we naar da bioscoop geweest en heb ik ook weer de nodige feestjes gehad (op woensdag en vrijdag). De wijntour hebben we verplaatst naar vrijdag 3 september (kwam Stephan en mij allebei toch wel beter uit) en de Robbeneiland-tour was zondag afgelast vanwege het slechte weer. Helaas, maar inderdaad meer tijd om te studeren. Maar zaterdag ben ik nog wel met Fenna en Emma een dagje naar Kaapstad geweest, dus ik heb niet het hele weekend binnen gezeten. We hadden namelijk gehoord en gelezen van de Neighbourgood Market, waar ze blijkbaar heerlijk eten hadden en waar ze ook leuke crafts zouden verkopen. Maar het lag niet bepaald in het centrum, dus waren we bij een treinstation eerder uitgestapt, nogal een guur plekje… Dus snel doorgelopen naar de grote weg, en het was duidelijk te merken dat we steeds dichterbij kwamen. Naarmate we meer blanken zagen lopen, voelden ook wij ons steeds veiliger. Bij de markt hadden ze inderdaad heerlijk voedsel, maar toch was het heel anders dan verwacht. Er was een grote hal met allemaal kraampjes, maar de zwarten waren op een hand te tellen. Overal waren blanke mensen, zowel verkopers als kopers. En het eten was ook erg westers: franse en duitse broden, veel kaasjes, heerlijke pesto en gebak. We hebben dus zeker van het eten genoten! Van de crafts heb ik echter amper wat gezien, het waren vooral kitscherige semi- antiekwinkeltjes en veel meubelwinkels, allemaal veel te duur. Kortom, leuk om rond te lopen, maar verder niet zo bijzonder. Ik had duidelijk wat meer Afrikaans verwacht. Maar met een volle buik zijn we daarna naar het centrum van Kaapstad gelopen, waar we nog leuk hebben geshopt op een echte Afrikaanse toeristenmarktje. Heerlijk om zo te onderhandelen, en erg leuk om voor mama’s school leuke goedkope spulletjes te scoren! Helaas begon het daarna te regenen, dus zijn we maar warme chocolademelk gaan drinken.
En verder kost Kayamandi ook veel tijd en energie. Elke week maandag komen we met alle coördinatoren samen om het programma van die week op te stellen. Dinsdags is dan mijn dag en sta ik voor klas 7C. Vorige week was dat nog erg zwaar, het is toch behoorlijk lastig om zo’n 40 pubers van 13-14 jaar die continu Xhosa lijken te praten stil te krijgen en houden. Ik voelde me meer een politieagent dan een vrijwilliger… Bovendien zijn er in de klas grote niveau verschillen. Vorige week moesten ze een kort artikeltje schrijven over ‘the most important woman in my life’, bij iedereen dus de moeder. De keer daarvoor hadden ze al gebrainstormd, dus ze hoefden het alleen maar te schrijven. Sommigen waren hier na een half uur wel mee klaar, maar anderen waren na het uur nog steeds niet klaar. Na de klassenactiviteit is het altijd tijd voor physical activity, kortom lekker buitenspelen. Dat is altijd wel erg leuk, ook al is het erg chaotisch. Maar na vorige week was ik wel helemaal kapot… Met Lungi (onze begeleider) nog wel uitgebreid over gehad hoe we hier verbetering in konden aanbrengen, en toen heb ik maar een mail opgesteld voor de vrijwilligers om hun te stimuleren meer initiatief te nemen en de coördinatoren te steunen.
Gister voelde ik me niet zo lekker, en na de vermoeiende ervaring van vorige keer, zag ik er toch wel een beetje tegen op. Maar nu kwam ik gelukkig met een glimlach thuis! Vanwege de public strike hadden de leerlingen al een week lang geen school. Toch komen er wel een aantal naar ons afterschool-program, maar het was dus relatief rustig. We besloten dus om de twee klassen samen te voegen, en sommige groepjes leerlingen met vrijwilliger gingen ook buiten aan de slag. Voor die dag stonden vermenigvuldigen en breuken op het programma. Veel vrijwilligers leken daar echter meer tegen op te zien dan de leerlingen… Toch werkten ze allemaal lekker samen, en ook ik heb lekker met twee leerlingen kunnen werken ipv voor de klas staan. Iedereen was ook op tijd klaar en daarna hebben we dus ook nog lekker buiten gespeeld. Meestal gaan de jongens dan voetballen en de meisjes verzinnen hun eigen spel. Ik heb gister lekker meegedaan met hinkelen, en anderen waren aan het touwtje springen of limbo’en. Vanwege de lage opkomst, besloten we wel een half uur eerder te stoppen, maar het was echt leuk!
En vandaag was alweer een lange dag met Kayamandi. Vandaag hadden we namelijk een schoolreisje naar twee musea in Kaapstad: The Castle of Good Hope & District Six Museum. Het was tot het laatste moment afwachten hoeveel vrijwilligers en leerlingen er mee zouden gaan. Van de vrijwilligers waren het er minder dan verwacht/gehoopt, we waren slechts met z’n zevenen en Lungi dan. Van de leerlingen waren het er veel meer dan verwacht, ondanks de staking waren er ongeveer 60 leerlingen. Het werd dus wel een beetje een chaos om dat onder controle te houden, maar toch is alles goed gegaan. De musea waren op zich erg interessant, maar daar leken de leerlingen het niet altijd mee eens te zijn… Die waren vooral bezig met hun honger. En vanwege ons veel te strakke schema, hadden we eigenlijk geen tijd om rustig voor de lunch te gaan zitten. Uiteindelijk was het een vermoeiende maar wel geslaagd dag wat mij betreft. Vooral leuk om de leerlingen wat beter te leren kennen, en ook andersom, dat ze mij ook beter kennen.
Nog even terug komend op de titel van deze blog. Telkens als we afscheid nemen bij Kayamandi, is het de gewoonte dat de vrijwilligers en de leerlingen elkaar bedanken. Eerst roepen de leerlingen dus heel hard: ‘Enkosi!’ en daarna roepen ook de vrijwilligers ‘Enkosi!’
Verder nog andere interessante opmerkelijkheden:
- Hier op de universiteit zie je regelmatig mensen lopen met een beperking. Soms zie je mensen met blindegeleidehonden of een blindegeleidestok en soms zie je ook mensen met een lichamelijke beperking. Best knap dat al die mensen hier op de universiteit gewoon onderwijs kunnen volgen. In Nijmegen zie ik dat eigenlijk nooit. En dan is het ook wel ironisch dat we een werkstuk maken over toegang tot gezondheidszorg voor mensen met een beperking in Zuid Afrika, terwijl ze hier misschien wel beter onderwijs krijgen dan in Nederland…
- Ook zie je hier in bijna elke openbare toilet (zowel op de universiteit als op andere plekken) bakken staan met gratis condooms. Best wel netjes dus!
Dat was het weer voor deze keer :)
Enkosi voor het lezen!
Xxx Karien
PS Ik doe altijd mn best om niet te lange verhalen te schrijven, maar dat lukt niet echt...
En, er volgen zo ook weer nieuwe foto's van vandaag! Dus kijk weer op: http://www.facebook.com/album.php?aid=2071127&id=1494720928&l=cdb14ebb05
De laatste weken voor het eind van een term zijn altijd druk, en dat is hier niet anders. Afgelopen week ben ik druk bezig geweest met de tweede presentatie voor het vak Health Psychology. Die heb ik inmiddels achter de rug, en de presentatie gisteren ging best goed. Nog even het cijfer afwachten natuurlijk, maar die telt toch maar 10 % mee. Dus nu nog vooral hard aan de slag met het werkstuk van dat vak en van South African Mental Health Context! Maar over ruim een week zit t er allemaal op en heb ik een welverdiende vakantie, wat een heerlijk vooruitzicht!
Maar naast hard studeren, heb ik ook wel tijd voor leuke dingen hoor. Afgelopen week hadden we een date auction (yep, een veiling waarbij je kan bieden op een date met iemand, en het geld was voor Kayamandi), ben ik af en toe heerlijk gaan uit eten (oa bij een Indiaas restaurant en een visrestaurant), zijn we naar da bioscoop geweest en heb ik ook weer de nodige feestjes gehad (op woensdag en vrijdag). De wijntour hebben we verplaatst naar vrijdag 3 september (kwam Stephan en mij allebei toch wel beter uit) en de Robbeneiland-tour was zondag afgelast vanwege het slechte weer. Helaas, maar inderdaad meer tijd om te studeren. Maar zaterdag ben ik nog wel met Fenna en Emma een dagje naar Kaapstad geweest, dus ik heb niet het hele weekend binnen gezeten. We hadden namelijk gehoord en gelezen van de Neighbourgood Market, waar ze blijkbaar heerlijk eten hadden en waar ze ook leuke crafts zouden verkopen. Maar het lag niet bepaald in het centrum, dus waren we bij een treinstation eerder uitgestapt, nogal een guur plekje… Dus snel doorgelopen naar de grote weg, en het was duidelijk te merken dat we steeds dichterbij kwamen. Naarmate we meer blanken zagen lopen, voelden ook wij ons steeds veiliger. Bij de markt hadden ze inderdaad heerlijk voedsel, maar toch was het heel anders dan verwacht. Er was een grote hal met allemaal kraampjes, maar de zwarten waren op een hand te tellen. Overal waren blanke mensen, zowel verkopers als kopers. En het eten was ook erg westers: franse en duitse broden, veel kaasjes, heerlijke pesto en gebak. We hebben dus zeker van het eten genoten! Van de crafts heb ik echter amper wat gezien, het waren vooral kitscherige semi- antiekwinkeltjes en veel meubelwinkels, allemaal veel te duur. Kortom, leuk om rond te lopen, maar verder niet zo bijzonder. Ik had duidelijk wat meer Afrikaans verwacht. Maar met een volle buik zijn we daarna naar het centrum van Kaapstad gelopen, waar we nog leuk hebben geshopt op een echte Afrikaanse toeristenmarktje. Heerlijk om zo te onderhandelen, en erg leuk om voor mama’s school leuke goedkope spulletjes te scoren! Helaas begon het daarna te regenen, dus zijn we maar warme chocolademelk gaan drinken.
En verder kost Kayamandi ook veel tijd en energie. Elke week maandag komen we met alle coördinatoren samen om het programma van die week op te stellen. Dinsdags is dan mijn dag en sta ik voor klas 7C. Vorige week was dat nog erg zwaar, het is toch behoorlijk lastig om zo’n 40 pubers van 13-14 jaar die continu Xhosa lijken te praten stil te krijgen en houden. Ik voelde me meer een politieagent dan een vrijwilliger… Bovendien zijn er in de klas grote niveau verschillen. Vorige week moesten ze een kort artikeltje schrijven over ‘the most important woman in my life’, bij iedereen dus de moeder. De keer daarvoor hadden ze al gebrainstormd, dus ze hoefden het alleen maar te schrijven. Sommigen waren hier na een half uur wel mee klaar, maar anderen waren na het uur nog steeds niet klaar. Na de klassenactiviteit is het altijd tijd voor physical activity, kortom lekker buitenspelen. Dat is altijd wel erg leuk, ook al is het erg chaotisch. Maar na vorige week was ik wel helemaal kapot… Met Lungi (onze begeleider) nog wel uitgebreid over gehad hoe we hier verbetering in konden aanbrengen, en toen heb ik maar een mail opgesteld voor de vrijwilligers om hun te stimuleren meer initiatief te nemen en de coördinatoren te steunen.
Gister voelde ik me niet zo lekker, en na de vermoeiende ervaring van vorige keer, zag ik er toch wel een beetje tegen op. Maar nu kwam ik gelukkig met een glimlach thuis! Vanwege de public strike hadden de leerlingen al een week lang geen school. Toch komen er wel een aantal naar ons afterschool-program, maar het was dus relatief rustig. We besloten dus om de twee klassen samen te voegen, en sommige groepjes leerlingen met vrijwilliger gingen ook buiten aan de slag. Voor die dag stonden vermenigvuldigen en breuken op het programma. Veel vrijwilligers leken daar echter meer tegen op te zien dan de leerlingen… Toch werkten ze allemaal lekker samen, en ook ik heb lekker met twee leerlingen kunnen werken ipv voor de klas staan. Iedereen was ook op tijd klaar en daarna hebben we dus ook nog lekker buiten gespeeld. Meestal gaan de jongens dan voetballen en de meisjes verzinnen hun eigen spel. Ik heb gister lekker meegedaan met hinkelen, en anderen waren aan het touwtje springen of limbo’en. Vanwege de lage opkomst, besloten we wel een half uur eerder te stoppen, maar het was echt leuk!
En vandaag was alweer een lange dag met Kayamandi. Vandaag hadden we namelijk een schoolreisje naar twee musea in Kaapstad: The Castle of Good Hope & District Six Museum. Het was tot het laatste moment afwachten hoeveel vrijwilligers en leerlingen er mee zouden gaan. Van de vrijwilligers waren het er minder dan verwacht/gehoopt, we waren slechts met z’n zevenen en Lungi dan. Van de leerlingen waren het er veel meer dan verwacht, ondanks de staking waren er ongeveer 60 leerlingen. Het werd dus wel een beetje een chaos om dat onder controle te houden, maar toch is alles goed gegaan. De musea waren op zich erg interessant, maar daar leken de leerlingen het niet altijd mee eens te zijn… Die waren vooral bezig met hun honger. En vanwege ons veel te strakke schema, hadden we eigenlijk geen tijd om rustig voor de lunch te gaan zitten. Uiteindelijk was het een vermoeiende maar wel geslaagd dag wat mij betreft. Vooral leuk om de leerlingen wat beter te leren kennen, en ook andersom, dat ze mij ook beter kennen.
Nog even terug komend op de titel van deze blog. Telkens als we afscheid nemen bij Kayamandi, is het de gewoonte dat de vrijwilligers en de leerlingen elkaar bedanken. Eerst roepen de leerlingen dus heel hard: ‘Enkosi!’ en daarna roepen ook de vrijwilligers ‘Enkosi!’
Verder nog andere interessante opmerkelijkheden:
- Hier op de universiteit zie je regelmatig mensen lopen met een beperking. Soms zie je mensen met blindegeleidehonden of een blindegeleidestok en soms zie je ook mensen met een lichamelijke beperking. Best knap dat al die mensen hier op de universiteit gewoon onderwijs kunnen volgen. In Nijmegen zie ik dat eigenlijk nooit. En dan is het ook wel ironisch dat we een werkstuk maken over toegang tot gezondheidszorg voor mensen met een beperking in Zuid Afrika, terwijl ze hier misschien wel beter onderwijs krijgen dan in Nederland…
- Ook zie je hier in bijna elke openbare toilet (zowel op de universiteit als op andere plekken) bakken staan met gratis condooms. Best wel netjes dus!
Dat was het weer voor deze keer :)
Enkosi voor het lezen!
Xxx Karien
PS Ik doe altijd mn best om niet te lange verhalen te schrijven, maar dat lukt niet echt...
En, er volgen zo ook weer nieuwe foto's van vandaag! Dus kijk weer op: http://www.facebook.com/album.php?aid=2071127&id=1494720928&l=cdb14ebb05
-
25 Augustus 2010 - 16:53
Theo En Nelly:
Hoera! We zijn de eerste!
Vanmiddag had ik met Inge al op facebook gelezen dat je presentatie goed was gegaan, fijn zo!
Weer leuk om je ervaringen met de Kayamandi leerlingen te lezen; ja, dat zijn echt pubers zo te zien.
Komend weekend is het hier in Nijmegen Middeleeuws festival met de gebroeders van Limburg en dus weer allerlei leuke activiteiten, nog even afwachten of Ine en Harry ook komen.
Enne, die lange verhalen vinden wij in ieder geval niet erg om te lezen. Veel plezier weer en lieve groeten van ons tweetjes! -
25 Augustus 2010 - 17:17
Thea:
Hoi Karien.
Wat maak je toch veel mee! Daarbij heb ik maar een saai leven.
Maar we vinden het erg leuk om het allemaal te lezen.
Zometeen ga ik lekker dansen. En volgende week beginnen gelukkig de volksdanslessen weer.
Succes nog deze week met de studie en dan veel plezier als je daarna vakantie hebt.
Lieve groetjes van ons uit Nijmegen.
Thea en Theo. -
25 Augustus 2010 - 17:37
Lara:
Ha Karien!
Leuk om je verhalen te lezen :)
veel liefs van mij -
25 Augustus 2010 - 19:44
Vera:
Hee Pien! Enkosi voor al je verhalen, we lezen ze met veel plezier en leuk ook die foto's op facebook! Voor mij zit de intro er nu echt op, was vandaag nog voor CYB naar de intromarkt in Wageningen, lekker weer en vet gezellig, maar ben nu wel een beetje op... Dus even rechargen voordat maandag mijn colleges beginnen. Terwijl jij alweer je laatste colleges (voor even dan) tegemoet gaat!
En is de pesto alweer op?
Blijf lekker genieten voor, na en tijdens het studeren! Liefs Veer -
26 Augustus 2010 - 08:55
Judith:
Juist wel lange verhalen blijven schrijven! Ik vind het altijd leuk om te lezen, en ook leuk om je kamer te zien :)
Nog even hard studeren en dan van je vakantie genieten!
Veel liefs xxx -
26 Augustus 2010 - 17:59
Jacqueline Uit Malde:
Hoi Karien,
ook ik volg je verhalen en foto's. Leuk om te lezen vooral ook omdat een vriendin in oktober ook naar Z.Afrika gaat. Maar zo te lezen vermaak je je wel. En och, die pubers.. wees duidelijk en consequent, meer kun je niet doen. Hopelijk houd je er wel plezier in! Volgende week mag ik ook weer aan de bak met 'mijn' kindjes. Succes!! groet Jacqueline -
01 September 2010 - 17:33
Anne:
Hoi lieve Karien,
Tuurlijk lees ik elke keer je verhaal, ben natuurlijk heel nieuwschierig:) Enkosi... Dat ga ik ook gebruiken op school. :D
XXX:D
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
