bergen en mijnen
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Karien
26 Juli 2008 | Bolivia, Potosí
Hoi allemaal,
In Sucre liepen we tegen taxichauffeur Jorge op, die in de avonduren ook geschiedenis-leraar is. Hij neemt ons mee op een tour door de bergen rondom Sucre. Na 8 km asfalt komen we op dirtroad met heel veel bochten en het is ouderwets stofhappen. We rijden hoog de bergen in en komen bij een Fransiskaner kapel in the middle of nowhere. Verderop loopt een lange Inca-trail, waar vroeger de chasquis (boodschappers van de Inca-koning) liepen om berichten door te geven. Wij lopen m natuurlijk maar een klein stukje, maar een andere toerist loopt wel de drie-uur durende trail naar beneden. Wij rijden nog een stukje verder en klimmen spannend omhoog om van daaruit te genieten van een prachtig uitzicht over de krater van de vulkaan Maragua. Kortom, het was erg bijzonder!
De volgende dag hebben we een rit gemaakt van drie-en-een-half uur naar de mijn-stad Potosi. Een prachtige bergrit met schitterende uitzichten, waarbij we stijgen van 2800 naar 4000 meter. Op advies van de Malawiaanse Boliviaan Mauricio hebben we toch maar Sorojchi-pillen gekocht tegen de hoogteziekte. Geen idee of ze werken, maar we voelen ons nog redelijk.
Vandaag dus in Potosi, en jullie hadden het niet verwacht, maar Karien én Nelly hebben een tour door de zilver-mijnen gemaakt. Met de belofte dat we niet hoefden te kruipen, durfde mama het toch ook aan, al was het met hartkloppingen. Eerst hebben we giften gekocht voor de mijnwerkers: coca-blaadjes, limonade, 96% alcohol, pure sigaretten (zonder filter) en zelfs dynamiet! Ongeveer 3 uur hebben we doorgebracht in Cerro Rico (Rijke Berg), ploeterend met onze laarzen door de blub, geofferd aan El Tio (de duivel). Het was pikkedonker, maar onze goed Engels-sprekende gids Willy wist goed de weg. Karien is zelfs nog op Indiana Jones-style afgedaald naar de tweede level via touw en trap om daar de mijnwerkers zelf even te ontmoeten, terwijl ze pauzeerde met de aangeboden giften.
Vooral mama was toch blij om weer daglicht te zien, en daarna zijn we allebei lekker even gaan slapen na een heerlijke douche.
Morgen gaat de reis verder naar het zeer koude Uyuni. Het is hier ook al best koud, we zijn blij met onze winterjassen. Vanuit Uyuni beginnen we aan onze vierdaagse jeeptocht over de zoutvlakte en verblijven we in eenvoudige refugios zonder verwarming.
Over het ophalen van vliegveld/busstation, dat is nog niet gebeurt. We hebben tot nu toe elke keer zelf een taxi geregeld. Het vervoer naar de busstation is wel telkens geregeld. Dus we mogen nog niet klagen. De hotels zijn tot nu toe prima, en de eetmogelijkheden, zelfs vegetarisch, zijn ook volop aanwezig. We eten ongeveer voor 3-5 euro met z´n tweetjes.
Heel veel groetjes uit het koude Potosi,
Nelly en Karien
In Sucre liepen we tegen taxichauffeur Jorge op, die in de avonduren ook geschiedenis-leraar is. Hij neemt ons mee op een tour door de bergen rondom Sucre. Na 8 km asfalt komen we op dirtroad met heel veel bochten en het is ouderwets stofhappen. We rijden hoog de bergen in en komen bij een Fransiskaner kapel in the middle of nowhere. Verderop loopt een lange Inca-trail, waar vroeger de chasquis (boodschappers van de Inca-koning) liepen om berichten door te geven. Wij lopen m natuurlijk maar een klein stukje, maar een andere toerist loopt wel de drie-uur durende trail naar beneden. Wij rijden nog een stukje verder en klimmen spannend omhoog om van daaruit te genieten van een prachtig uitzicht over de krater van de vulkaan Maragua. Kortom, het was erg bijzonder!
De volgende dag hebben we een rit gemaakt van drie-en-een-half uur naar de mijn-stad Potosi. Een prachtige bergrit met schitterende uitzichten, waarbij we stijgen van 2800 naar 4000 meter. Op advies van de Malawiaanse Boliviaan Mauricio hebben we toch maar Sorojchi-pillen gekocht tegen de hoogteziekte. Geen idee of ze werken, maar we voelen ons nog redelijk.
Vandaag dus in Potosi, en jullie hadden het niet verwacht, maar Karien én Nelly hebben een tour door de zilver-mijnen gemaakt. Met de belofte dat we niet hoefden te kruipen, durfde mama het toch ook aan, al was het met hartkloppingen. Eerst hebben we giften gekocht voor de mijnwerkers: coca-blaadjes, limonade, 96% alcohol, pure sigaretten (zonder filter) en zelfs dynamiet! Ongeveer 3 uur hebben we doorgebracht in Cerro Rico (Rijke Berg), ploeterend met onze laarzen door de blub, geofferd aan El Tio (de duivel). Het was pikkedonker, maar onze goed Engels-sprekende gids Willy wist goed de weg. Karien is zelfs nog op Indiana Jones-style afgedaald naar de tweede level via touw en trap om daar de mijnwerkers zelf even te ontmoeten, terwijl ze pauzeerde met de aangeboden giften.
Vooral mama was toch blij om weer daglicht te zien, en daarna zijn we allebei lekker even gaan slapen na een heerlijke douche.
Morgen gaat de reis verder naar het zeer koude Uyuni. Het is hier ook al best koud, we zijn blij met onze winterjassen. Vanuit Uyuni beginnen we aan onze vierdaagse jeeptocht over de zoutvlakte en verblijven we in eenvoudige refugios zonder verwarming.
Over het ophalen van vliegveld/busstation, dat is nog niet gebeurt. We hebben tot nu toe elke keer zelf een taxi geregeld. Het vervoer naar de busstation is wel telkens geregeld. Dus we mogen nog niet klagen. De hotels zijn tot nu toe prima, en de eetmogelijkheden, zelfs vegetarisch, zijn ook volop aanwezig. We eten ongeveer voor 3-5 euro met z´n tweetjes.
Heel veel groetjes uit het koude Potosi,
Nelly en Karien
-
27 Juli 2008 - 09:38
Theo:
Lieve Nelly en Karien,
Zo,zo, Nelly is toch beneden in de mijn geweest en nog wel een aantal uren. Bijzonder hoor en je had nog wel zo je vraagtekens bij vertrek. Ook het taxitochtje ervoor klinkt heel goed. Kortom genieten als ik jullie avonturen zo lees en nu klaar....voor de kou.
Hier is het alles behalve koud met tegen de dertig graden is het zelfs heet. En ja hoor zoals voorspeld een donderende onweersbui erachteraan. Zo heftig, dat Inge en Pieter een paar centimeter in het water stonden met hun tent en dus hebben opgebroken en een glaasje wijn kwamen drinken. Kortom gezellig (voor mij), hun verdere verhalen zullen zij zelf wel vertellen. Ik heb nog een nieuwtje voor Karien. Bij toeval vond ik in de glazenkast nog de tweede oplader. Geniet van de avonturen op de zoutvlakte en op naar de kou. Veel plezier gewenst vanuit het Nijmeegse.
Liefs Theo. -
27 Juli 2008 - 09:40
Helga:
Leuk joh! Een x in echte mijnen rondwandelen! ;) Hopelijk beleven jullie nog veel meer leuke dingen! Maar dat zal wel goedkomen ;)
Kus -
27 Juli 2008 - 11:02
Vera:
Hey lieve Nel en Pien,
Drie uur ploeteren door een pikdonkere mijn, wow dat klinkt wel heel erg spannend! Wel stoer hoor dat jullie het allebei hebben gedaan!
Nou zulke spannende dingen hebben we hier in Nijmegen nog niet uitgevreten. San en ik zijn nu vooral aan het genieten van de zondagse rust na het heftige onweer van gisteravond. Behalve de onuitroeibare fruitvliegenplaag in onze keuken gaat alles hier rustig zijn gangetje.
Jullie twee heel veel plezier gewenst op de zoutvlakte, wordt hopelijk heel bijzonder.
Liefs en een zoen,
Vera.
en een kus van Sander! -
28 Juli 2008 - 12:10
Inge En Pieter:
Tja en onze vakantie is verregend...
vrijdag middag gingen we op weg naar Nuland voor een mini-kampeer vakantie. Een minicamping met shetland pony en veulen, geiten en weinig mensen. Heerlijk in het zonnetje gezeten. Tegen het eind van de middag naar de kleine aarde en daar heerlijk gegeten. Zaterdag geshopt in Den Bosch en bij de Sint Jan geweest. Een kaarsje bij Maria aangestoken voor jullie.
Toen we om half zes terug kwamen vielen de eerste dikke druppels en dat ging nog twee uur door. Het werd steeds natter we zagen het water stijgen. Nog even naar een restaurant gevlucht terwijl de auto fungeerde als boot. De drempels en weg waren een grote watervlakte en de brandweer stond te pompen. De situatie was niet verbeterd nadien. We liepen enkeldiep over de camping naar ons tentje en waterbed! We hebben de boel maar afgebroken en zijn bij Theo een wijntje gaan drinken. De hele zondag bezig geweest met alles drogen... want toen scheen het zonnetje weer.
Kus Inge en Pieter -
01 Augustus 2008 - 21:04
Adrie:
Hey avonturiers!
Jeetje wat weet jij weer overdonderende reizen te maken zeg! Wauw! Kan niet wachten meer te lezen!!
Liefs Adrie -
02 Augustus 2008 - 09:50
Loes:
Wat een avonturen heb je al beleefd zeg ;) best gaaf daar in die mijnen lijkt me ;) wil er alles over horen als je straks terug bent!! nog veel plezier verder!! spreek je snel!!
liefs, kus Loes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
