Vej Nai

Hallo allemaal,

De vakantie zit er alweer op helaas, morgen vliegen we via Kuala Lumpur en Doha terug naar Frankfurt. Maar eerst zal ik nog 'even' mijn laatste avonturen met jullie delen. En daarmee zal ik beginnen met de titel van deze blog. De Vietnamezen spreken namelijk niet zo goed Engels over het algemeen, ze lijken met name moeite te hebben met harde medeklinkers aan het eind van woorden, zoals s-klanken. Zo bezochten we in Hanoi een 'vej nai hou' oftewel 'very nice house'... Het is dus vaak lastig om gidsen en locals te verstaan, maar ze doen in elk geval hun best.

Na mijn laatste blog in Hue gingen we de volgende dag naar Hanoi, een prachtige plekje met een auto-vrij oud stadscentrum om heerlijk door te zwerven en te shoppen. Helaas ook wel erg toeristisch, maar toch ook zeker de moeite waard. We hebben de eerste dag lekker door de stad gewandelend en vanalles bezocht en de tweede dag een fiets gehuurd om meer van de omgeving te verkennen, zoals een pottenbakkersdorpje en fietsen langs de rivier. Die avond namen we (weer) de slaapbus naar Nha Trang. We zijn niet zo'n groot fan van de slaapbus, want slapen doe je niet zo veel, maar de trein was helaas vol. Nha Trang is een stadje aan de kust, wat blijkbaar enorm populair is onder de Russen... Als stad zelf niet zo mooi, maar wel een mooie kust en onderwaterwereld. Helaas is de periode niet zo gunstig om te gaan duiken, maar we besloten wel om te gaan snorkelen met een tour en dat was zeker ook de moeite waard met veel mooe vissen en koraal. In Nha Trang konden we gelukkig ook nog wel een trein boeken naar Ho Chi Minh Stad, want zo'n treinreis wilden we ook wel een keer meemaken. Helaas was onze coupe al 'gebruikt' voor wij er in kwamen, dus het was al een flinke bende... Maar we kregen schone lakens en hebben in elk geval beter geslapen dan in de sleeperbus ;-) Dus, dat hebben we ook weer meegemaakt. En zo arriveerden we in Ho Chi Minh Stad, alhoewel alle mensen het hier vooral nog Saigon noemen, zoals het voor 1975 heten. Pas toen de communisten uit Noord-Vietnam het zuiden hadden ' veroverd' na de Vietnam-oorlog is de naam veranderd. We hebben eerst in Saigon nog wat uurtjes geslapen (we waren al om 5.45 uur aangekomen) hebben we de stad wat verkend en zijn we naar de War Museum gegaan. Erg indrukwekkend met veel foto's van de Vietnam-oorlog, met name van wat de Amerikanen hier hebben aangericht en indirect nog steeds aanrichten doordat ze destijds gebruik maakten van Agent Orange, een giftige gas waardoor nu duizenden Vietnamezen lijden aan genetische afwijkingen van allerlei soorten. De volgende dag gingen we met een tour naar de Cu Chi Tunnels, gigantische tunnelstellels van in totaal 250 km die de Viet Cong heeft gegraven om te vechten tegen de Fransen en later de Amerikanen. Ook erg indrukwekkend om de andere kant te zien, want ook zij gingen geweldadig te werk met veel boobytraps in de jungle. Ze leefden veelal ondergrond in tunnels van 50 cm hoog... Voor de toeristen hebben ze de tunnels wat hoger gemaakt om te ervaren hoe het was, 1.20 m hoog, maar ik kan je zeggen, om daar 100 m door te kruipen is ook erg benauwend. Erg fascinerend was ook dat er op deze tour de mogelijkheid was om zelf te schieten met echte geweren. Ik kan me zelf niet voorstellen dat je uberhaupt op deze locatie, bewustzijnde van de geschiedenis die hiet heeft plaatsgevonden, met een geweer wil schieten, maar uiteraard zijn er (in mijn ogen) gestoorde toeristen die dit wel willen doen. Zo spraken we op de terugweg in de bus met een Amerikaan die dit wel had gedaan en ook het museum had bezocht. We vroegen hem toen hoe dat voelde, als Amerikaan zijnde en hij zegt simpelweg 'Tja, toen was ik nog niet geboren'... We moesten wel even op onze tong bijten... De laatste twee dagen van onze reis hebben we doorgebracht met een privetour in de MEkong Delta. Onze gids Kim sprak ons in Ho Chi Minh Stad willekeurig op straat aan, dus we waren in het begin wat skeptisch, maar we hadden ook geen zin om in een grote tourbus met 20+ mensen mee te gaan, dus hebben het er op gegokt. En dat was een goede beslissing. Hij heeft ons veel laten zien en in zijn gebrekkige Engels uitgelegd en vooral ook dingen die buiten de standaard toeristische route liggen, zoals de lokale markt waar ze ratten en slangen verkopen om te eten... Verder hebben we prachtige boottochten gemaakt over de Mekong Delta, allerlei kleine fabriekjes/plantages bezocht (coconut candy, honing, kokosboomhout) en hebben we op oude, krakkemikkige fietsen langs de delta, rijstplantages en kokosnootbomen gefietst.

Sinds de vorige blog, waarbij ik 'klaagde' over het regenachtige weer, hebben we juist erg veel zon gehad! Behalve toen we vanmiddag, na de tour in de Mekong Delta, terugkwamen in Ho Chi Minh Stad. Het regende pijpenstelen en de hele stad was letterlijk verandert in een rivier van soms wel 30 cm diep. Het heeft in totaal zeker 3 uur geduurd voordat het water (bijna) overal was verdwenen. Misschien is het wel een teken dat het tijd is om naar huis te gaan ;-)

Nog een laatste merkwaardigheid van Vietnam. Het stikt hier letterlijk van de scooters/motoren (die overigens allemaal motorbikes heten hier) die het verkeer dus heerlijk chaotisch maken. Je kan ook alles vervoeren op deze motorbikes, van 4 personen tot zeker 30 meter staalkabel, al heb je daar wel drie motorbikes voor nodig, 2 voor en 1 achter.

Zo, nu ga ik mijn tas inpakken en daarna snel naar bed, morgen staat een lange reisdag te wachten.

Lieve groetjes,
Karien